İpucu yakalamak polisin işi, ipin ucunu kaçırmak bağımlının…
Ortaokulda hep kızlar atlardı ipten. Ve ne hareketler yaparlardı. Bizim zamanımızda kızlar pantolon giymezdi. Hem ipten atlarlar hem de eteklerini kapatıp toplayıp frikik vermezlerdi. Gerçi bizim zamanımızda ergenlik zaten günümüzde olduğu kadar da seks sığlığından ibaret değildi. Bakmazdım ben. Sevdiğim ilk aşkım ip atlarken ben zaten kimseye de baktırmazdım.
İki harfli bu kısacık kelime hayatımızda ne uzun şeyler anlatıyordu böyle. İpe un serenleri hep gördüm. Büyüdükçe aynı ipte cambazlık yapanların birbirlerini acımasızca tepe üstü aşağı attıklarına kaç kez şahitlik ettim. Uydurup uydurup ipe dizenlerin o iplerden yaptığı kördüğümlerin içerisinde kaybolmalarını izledim.
Ve sonra narkotik Polisi olunca meşhur ajandama yazdığım ipuçları girdi hayatıma. Sayfalarca yazdım. Bazen bir kelime ipin ucu olmaya kâfi iken bazen ajandanın tüm sayfaları kifayetsiz kaldı uç vermeye. İpin ucunu çektikçe karşıma gelen torbacılarla, müptezellerin nasıl da ipin ucunu kaçırmış olduklarına sayısız kez şahit oldum. İpuçlarını yakaladıkça ipsiz sapsız bu âlemin aklı kiralıklarına defalarca ihtarname çektim kiracılarını beyinlerinden atsınlar diye. Atan oldu atamayanlar hep daha fazla oldu.
O gece takviye ekip olarak gittiğimiz tır bekleme işi boş çıkmıştı. Benzin göstergemiz çeyrek deponun altına düşmüştü. İbre, bir narkotik ekip arabasının standart takip yapma ihtiyacını karşılayacak yakıt limitlerinin çoktan altına düştüğümüzü haber veriyordu. Mesleğe ilk başladığım zamanlarda yakıt ikmali tek bir yerden yapılırdı. Şimdi ise anlaşmalı olan şirketin tüm istasyonlarından yapılıyordu. Bizim için bu yeni durum, işlerin olur olmaz yerde yakıt sektesine uğramaması için büyük nimetti.
Arkadaşım benzin alacağımız ilk istasyona girer girmez, tırı beklerken kapanan eklem yerlerimi açmak için arabadan indim. Önce gece geç saatlerde olduğu için pompacıların uyuyor olacağını düşündüm. Sonra ilerideki pompaya bakınca tüm çalışanların orada bulunan ticari taksinin etrafında toplanmış olduklarını gördüm. Çalışanlar ekip arkadaşımın kornasına rağmen bizim arabaya dönüp bakmamışlardı. Takside izlediklerinin daha ilgi çekici olduğu kesindi.
Sırtımı ovalaya ovalaya taksi etrafında dönen suareyi izlemeye gittim. Benim onlara yaklaştığımı gören pompacı, “abi gel gel” dedi, kahkaha desibelini ayarlayarak. İstasyon çalışanları bir süre ne yaptığından emin olamadıkları taksi şoförünün artık gülmecelik olduğuna karar vermişlerdi. Ve hep bir ağızdan kahkahalar atıyorlardı.
Çalışanlar henüz anlatmadan gördüğüm bana yetmişti. Taksi şoförü taksinin arka sağ koltuğuna geçip oturmuş ciddiyetle bekliyordu. Gözlerini açık tutmak için çabalıyordu. Dilini dudaklarına götürüp yalanmaya çalışsa da, kurumuş ağzının içindeki kuru dili dudaklarına anca törpü vazifesi yapıyordu. Tükürükleri olmayan adam benim için gece uç veren ipti. Tuttum…
Pompacılar adamın sarhoş olduğunu düşünüyordu. Belki doğruydu ancak neyin sarhoş ettiğinden zerre haberleri yoktu. Taksici, gece vardiyasında müşterisiz zamanını Esrarla değerlendirmişti. Benzin almaya geldiği istasyona vardığı anda içtiği esrarın yüksek THC oranı etkisini göstermişti. Paf küfçülerin tabiriyle taksici maymun olmuştu. Kullandığı taksiye benzin aldıktan sonra, taksinin arka sağ koltuğuna oturup taksi şoförünü beklemeye başlamıştı.
İpin ucunu içtiği Esrarla kaçırıp kendi kullandığı taksinin sağ arka koltuğunda taksi şoförü bekleyen maymun, Arnavutluk’tan gelen THC oranı yüksek esrarın ipucu olmuştu.
Tüküremeyen adam o gece ipi tutmuştu…
Zafer Ercan
