Homofobi sadece psikiyatrik bir kavram değilidir. O aynı zamanda insan hakları ve kriminolojiyle de yakından bağlantılıdır. Hatta, klinik açıdan dikkat çekici olmadığı bile öne sürülebilir. Homofobiklik, psikolojik bir rahatsızlık olmasına rağmen, gelenekler ve önyargılar tıbbi bir sorun olarak ele alınmasının önüne geçmiştir.
Homofobi ve Eşcinsellik
Eşcinsellik, insanlık tarihi kadar eski bir olgudur. Binlerce yıl öncesinden kalan bir çok belgede eşcinselliğin o zamanlarda da var olduğu artık bilinmektedir. Hatta Andre Gide’in Sapık Sevgi kitabında anlattığı gibi, sadece insanlar arasında değil, hayvanlar arasında da eşcinsel ilişki oldukça yaygındır. Bazı toplumlarda, örneğin Amerikan Yerlileri arasında hoş görüyle karşılansa da, genellikle eşcinseller tarih boyunca baskı ve şiddet görmüşlerdir. Dinlerin çoğu, eşcinselliği ve eşcinsel ilişkiyi yasaklamışlardır. Sadece dinler değil, bir çok toplum mühendisliği ideolojisi de eşcinselliğe karşı adeta bir savaş açmıştır. Örneğin, Naziler, Yahudilerle birlikte, eşcinselleri de toplama kampına gönderip orada imha etmişlerdir.
Eşcinselliğe karşı düşmanlığın kökeninde büyük ölçüde dinlerin ve diğer ideolojilerin nefret söylemi yatar. Bir çok sıradan insana göre, eşcinsellik, bir sapmadır. Küçük yaşlardan itibaren dinsel metinlerle beyinleri yıkanan insanların homofobik olmalarında şaşılacak bir yan yoktur. Bu nedenlerle, eşcinsel bireylerin, dışlanması, aşağılanması, fiziki şiddete maruz bırakılması, bir çok toplumda hoş karşılanmakta, homofobiklerin ellerini kollarını sallayarak ortalıkta dolaşabilmelerine imkan tanınmaktadır.
Dünyanın hala bir çok ülkesinde eşcinsellik yasaktır. Bu “suçu” işleyenler hapisle cezalandırılır. Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri, İran, Moritanya, Somali, Sudan ve Yemen ile Nijerya’nın bazı eyaletlerinde eşcinsel ilişkide bulunmanın cezası ise idamdır.
Buna karşılık Batı’daki bir çok gelişmiş ülkede eşcinselliğe karşı toplum daha ılımlıdır. Hatta bu ülkelerde gay evlilikler bile yapılabilmektedir. Ancak, hoşgörü ve yasal tanınma, bu ülkelerde homofobinin ortadan kalkmış olduğu anlamına gelmez. Tam tersine, eşcinselliğe karşı nefret suçlarının en fazla işlendiği ülkeler bunlardır.
Bu konuda hoşgörülü olabilen bir çok insan, çocuklarının eşcinsel olması halinde ne düşünecekleri kendilerine sorulduğunda, bu duruma katlanamayacaklarını itiraf etmişlerdir. Brezilya dünyanın en yüksek homofobik cinayet oranına sahip ülkedir. Homofobi cinayetlerinde Meksika ve ABD ikinci ve üçüncü sırayı almaktadırlar. Oysa bu üç ülkede de eşcinsellik kanunlara göre tamamen serbesttir.
Homofobik ne demek?
Homofobi nedir konusunu açıklığa kavuşturduktan sonra gelelim Homofobik ne demek konusuna. Homofobiklik, polisiyenin gözde bir konusu olmasa da bugün dünyanın bir çok yerinde suçtur.Ama buna rağmen, dünyanın dört bir tarafında homofobik cinayetler işlenmeye devam etmektedir. Eşcinsellere yönelik nefret söyleminin yaygınlaşması, homofobik eylemleri artırmaktadır. Oysa eşcinsellik, toplumun önemli bir kısmının cinsel tercihidir ki, ABD’de yapılan araştırmalarda her beş Amerikalıdan birinin eşcinsel olduğu ortaya konmuştur. Türkiye’de yapılan benzer bir araştırmada ise her sekiz kişiden biri eşcinsel çıkmıştır. Çok basit bir akıl yürütmeyle, bir futbol takımında en az iki futbolcunun eşcinsel olması, beklenmedik bir durum sayılamaz. Kısacası, eşcinseller, hayatımızın her alanında karşımıza çıkacak kadar fazla sayıdadırlar.
Türkiye’de homofobiklik, nefret söyleminden çok, onları aşağılamak, ayrımcılığa tabi tutmak şeklinde tezahür etse de bu gibi davranışlar da nefret suçlarının bir bölümünü teşkil etmektedir. Bireysel olarak, homofobikliğin fazla yaygın olmaması, Türkiye için olumlu bir puandır. Ama bu aldatıcı bir olumluluktur. Çünkü, Türkiye’deki en büyük homofobik, Devlet’in bizzat kendisidir. Askerlik yamak istemeyen eşcinselleri, onursuz bir biçimde muayenelere tabi tutan, eşcinsel olduğunu açıklayan devlet memurlarının görevine son veren, camilerde eşcinseller aleyhinde vaazlar verdiren Türkiye Cumhuriyeti devletinden başkası değildir. Her zaman homofobik vatandaşın yanında yer alan devlet, eşcinselliği bir hastalık olarak görmekte, tedavi edilmesini savunmakta, en azından homofobizmin baskısı sayesinde açığa vurulmasının engellenmesinde fayda ummaktadır.
Ceberrut devletin, eşcinsellere yönelik baskı ve şiddetinin son örneği, dün yaşandı. Bir avuç gay-lezbiyen-travesti-biseksuel vatandaşın ve onları destekleyenlerin İstiklal Caddesi’ndeki Onur Yürüyüşü polis tarafından şiddet kullanılarak engellendi. Sonuçta, eğlenceli bir gösteriden daha fazlası olmayan bir yüyüştü bu. Ama devlet, eşcinsellerin “biz de varız, buradayız” demelerine bile tahammül edemedi. Dünyanın her tarafında neşe içinde tamamlanan bu organizasyon, bizde çığırından çıktı.
