Polisiye hikaye oku: Bazukacı

Yazan: Ahmet İnce

Öne sürüldüğü çatışmaların birçoğunda silah arkadaşlarının ölümlerine, kol
bacak kopmalarına, ağır yaralanmalara, kucağında can vermelere şahit
olmuştu. Bunların hepsinden yara almadan kurtulmuştu fakat psikolojisi,
artık normal bir insanın fersah fersah ötesindeydi. Kendisi bile artık
akıllı bir insan olduğuna inanmıyordu. İçinde bulunduğu kirli savaşın,
birilerinin menfaat savaşı olduğunu ve kendilerinin de, düşman safında
savaşanların da hep baronların yem olarak sahaya sürdüğü birer kurma
oyuncak olduğunun farkındaydı. İki cepheye de silah satışı ve bağışı
yapan silah tüccarları, dış gizli servisler, örgütleri taşeron olarak
kullanan uyuşturucu kalantorları için hayati öneme sahip bu terör ve
savaşın çarkına yağ döken birer oyuncaklardı. Ölen de öldüren de antik
çağlarda  gladyatörlerin birer örneği gibiydi.

Uzman Jandarma Şahin Tunabey, muvazzaf görevinin onuncu yılında, artık bir
şeyleri değiştirmenin değil, bir şeylerle savaşmanın eşiğine gelmişti.

Otomobiliyle Tuzla yolunun kıraç arazisi üzerine kurulu asfalt yolun üzerinde ilerlerken, radyoyu, yine aynı frekansı açtı.Radyodaki üçkağıtçı üslup, alabildiğince fahişe ses tonuyla kombinasyon

oluşturarak, son zamanlarda tüm ülkeyi saran dolandırıcılık ağının
meyvesi olan sözde bitkisel ilaçları pazarlamak için büyük bir ihtiras
ve coşkuyla yankılanıyordu kulağının içinde.

Benzerlerinde
sabah şekerleri programına katılan bazı soytarı düzenbaz adi heriflerde
rastlanan o ibibik suratın ardına gizlenen sahtekâr ses tonu, adeta
dalga geçercesine, kendisini telefona bağlayan üçkâğıtçılık şebekesinin
sunucuna sesleniyordu:

“Efendim,
kendimizi her zamanki gibi laboratuarlara kapattık. HALKIMIZA nasıl
faydalı oluruz, nasıl daha iyi işler yaparız, nasıl hizmet ederiz, bunun
için gayretle çalıştık ve birazdan size sunacağımız bu mükemmel ürünü
meydana getirdik.”

Sesinde
cılk bir batakçı, adi bir madrabaz tınısı bulunan bu namussuz,
insanların cebindeki parayı soymanın hevesiyle heyecanlı bir
gayretkeşliğe soyunmuştu.

Kulak
zarını tırmalarcasına, o adi hırs ve sahtekârlık coşkusuyla, o fahişe
ağız, pazarlamaya çalıştığı pisliği kulağa küpe etmek istercesine,
telefon numaralarını aynı utanmazlıkla, defalarca tekrarlıyordu: “0
212…” 0212…” 0212…”

Şahin,
acaba ne zaman bırakacak bu tekrarlamayı, diye merakla dinlemeye devam
ederken, uzadıkça uzamanın verdiği sinirle radyoyu yumruklamak istedi
bir an.

O 0212’yi her tekrarlayışı, adeta bir ses sanatçısına yapılan vokali andırıyordu.

O melun binaya yaklaştı ve aracını binanın arka garajına doğru çekti.

Bagajdan
RPG ve BIXI’yi çıkardı. Sonra tabancasına susturucuyu takıp ilerledi.
Kapıdaki güvenlikçiyi tek atışta sessizce indirdi ve arabanın arka
kaputuna saklanıp, RPG ile binanın girişini roketledi. İçeride panik ile
kaçışanları BIXI ile tarayıp tek tek öldürdü. Arka kapıdan kaçmasınlar
diye RPG’yi omzuna alıp arka kısma koşarak birkaç hedef noktayı
ateşleyerek yangın yerine çevirdi. Üst katlara da birkaç roket
fırlatarak içeride tek bir canlı bırakmayana dek BIXI ve RPG ile yaylım
ateşine devam etti.

İçeriden
kaçmayı başaranları ise canas ile tek tek indirdi. Bina iyice alevlendi
ve cehennem atmosferi halini aldı. Ardından gökyüzünde helikopter sesi
işitildi. RPG’Yi omuzlayıp, helikopterin yaklaşmasını bekledi. Bu esnada
falsolu koşular yaparak, olası makineli tüfek mermilerinden korunmaya
çalıştı. Helikopter yaklaştığı zaman RPG’yi ateşledi ve helikopterde bir
ateş topu meydana geldi. İçinden paraşütle atlayan iki özel harekâtçıyı
daha yere inmeden canas ile avladı. Helikopter yer ile temas ettiğinde
korkunç bir gürültüyle patladı. Biraz sonra özel harekât timlerinin
konvoyu geldi.

“Çatışsam
mı, çatışmasam mı?” diye biraz bekledi. Arkasına döndü ve o namussuz,
üçkâğıtçı, vatan haini, cahil avlayıcılarının yandığı binaya baktı:

“İçinde hiç kimse sağ kalmadı. Öyleyse gerek de kalmadı artık. Görev tamamlandı.”

Atletini
çıkarıp, sopanın ucuna astı ve arazinin ortasında salladı. Namlular
kendisine uzanmışken, “teslim oluyorum” diye haykırdı. Gözaltına alınıp,
şehrin meydanına geldiğinde ise manzara farklıydı. Devrim olmuş ve
kendisinin ömür boyu diktatör oluşunun tebligatı yapılmıştı. Kelepçeleri
söküldü. Biraz önce kendisini tutuklatmaya götürecek olan polislere ise
“korkmayın lan” dedi. “Hepiniz serbestsiniz.” Halk sokağa dökülmüş,
üçkâğıtçılık ve soygunculuğa karşı verdiği destansı mücadele sonrası
silahlı mücadeleyle düzeni değiştirmiş ve adını tarihe yazmıştı.
Toplanan kalabalığa konuşma yaptı.

“Tuzla’daki
o direnişi yapmasaydım, bugün devrim olmayacaktı. Birkaç tane it köpeği
geberttim ve insanlığın kurtuluşuna vesile oldu. Artık bir tane
dolandırıcı bile bu memlekette barınamayacak.”

Sonraki gelişmeler…

Diktatör
Şahin Tunabey’in emriyle hava kuvvetlerine ait yüzlerce uçak, ülkenin
çeşitli kentlerine ait mahalleleri bombaladı. Devrimin ilk yılında
bilanço ağır: 1 milyon ölü…

Tankçı
ve topçu birliklerinin girdiği yerlerde taş taş üstünde kalmadı.
Türkiye nüfusunun bir yılda 76 milyondan 60 milyona düşmesi (ölüm ve
toplu göçlerle birlikte) tüm dünyanın dikkatini çekti.

Piyade birliklerinin girdiği yerlerde toplu katliam ve tutuklamalar yapmasıyla, bazı şehir ve köyler hayalet kente dönüştü.

Diktatör
Şahin Tunabey’in, aynı zamanda katliamlar dışında sosyal politikaları
da vardı. Mesela kentsel dönüşüm programları ile ülkenin gelişimine çok
önem veriyordu. Küçük ve büyük şehirlerdeki varoş ve gecekonduların
tamamını yıktı, tek bir bina kalmadı. Bunun için maliyet ve zamana çok
önem verdiği için, havadan bombalama işleri ile yıkımları
gerçekleştirdi. Yıkılan evlerde yaşayan insanların kamp ve iaşe
giderleriyle maliyetlerinin yüksek olmaması için, bombalama işleri,
içinde insanlar varken ve gece yarılarında yapıldı.

Bombalama
faaliyetlerine katılmayı reddeden Türk pilotları fazla olunca, bu
işleri yapmak için Avrupa ülkelerinde yaşayan faşist yabancı pilotlar
Türkiye’ye getirildi. Bunlardan bir tanesi yönünü devlet başkanlığı
sarayına çevirip, saray binasını bombalamaya kalkışınca, henüz saraya
yaklaşmadan uçaksavarlarla imha edildi.

Şahin
Tunabey’in bir de ideolojik programı vardı. Tek din, tek ırk ve tek
mezhep politikası ile iki milyon kişi öldürüldü, beş milyon kişi ülkeden
kaçtı. Devrimin iki buçuk yılı geride kaldığında nüfus kırk beş milyona
düşmüştü.

Toplu
kıyım ve küçülme işlemi başarıyla yürütüldüğünde, büyük taarruz işlemi
dış ülkeleri işgal seferberliğiyle boyut değiştirdi. İlk etapta Suriye
ve Irak tamamen işgal edilirken, İran’ın bir kısmı da ilhak edildi.
Ardından Güney Kıbrıs ve Yunanistan taarruzları başlayınca, ABD ve AB
ülkeleri ittifak yapıp toplu halde Şahin hükümetine savaş ilan etti.

İlk defa ABD, NATO ve Şangay kuvvetleri ittifak yapmış ve nerdeyse tüm
dünya Şahin hükümetine savaş ilan etmişti. Çünkü Rusya’yı “sıra size de
gelecek” diye ikna etmişlerdi.

NATO ve ABD piyade birlikleri sarayı ele geçirdiklerinde Şahin Tunabey
kaçmamıştı. Ancak çatışmamıştı da. İdam sürecinde konuşacakları vardı.

Herkes ondan kripto bilgiler bekliyordu. Onu bir kozmik oda olarak gören de vardı. Fakat yargılanma sürecinde hiç konuşmadı.

İdam sehpasına götürülürken konuşacağım, dedi. Sehpaya çıkarılırken son sözleri şu oldu:

“Hızlı yaşayıp, genç ölüyorum, hıhahahahhahahahaa!”

Şahin Tunabey, beş yıllık iktidarının ardından idam edilirken, otuz yedi yaşındaydı.