Hikaye okumayı seviyorsanız sitemizde birçok kısa hikaye bulunduğunu belirtmek isteriz. Ağırlıklı olarak polisiye hikaye türünde yer alan bu hikayeler hem polisiyeye gönül vermiş amatör yazarlar hem de kitapları milyonlar satmış ünlü yazarlar tarafından kaleme alınmış.
Polisiye Durumlar’da aynı zamanda kısa polisiye hikaye serileri de bulunmakta. Aynı zamanda sitemizin de bir dedektifi var: Percule Hoirot.
Percule Hoirot’un dedektif hikayelerini de keyifle okuyacağınızı ümit ediyoruz.
Onlar “Haziran ayında yaz gelmiyor artık” dedi İbrahim. Kafasını eğip gözlüklerinin üzerinden baktı, oraya şemsiye almadan gelmelerinin bedelini ödemekten duyduğu hoşnutsuzluğu, apartmana uzanan çetrefelli yolu işaret ederek dile getirdi. Arabadan iner inmez koşar adım apartmanın bahçe kapısında almışlardı soluğu. Ahmakıslatandan nasibini alan ikili, demir kapıyı zorlanarak açıp yollarını kesen bakımsız yeşillik sürüsünün üzerinden atladıktan sonra […]
Sayfayı çevirirken gözü dışarı kaydı. Kar yağmaya başlamıştı. Kendini daha da mutlu hissetti. Çünkü elinde son dönemin gözde yazarlarından birinin yeni kitabı duruyordu. Mutluydu zaten. Dalgın gözlerle bir süre kafenin ön camından dışarıyı seyretti. Dev bir kar küresi gibi geldi bir an kafenin dışındaki dünya. Hızını artırmadan yoğunluğu kalınlaşan kara maruz kalan sevinçli, şaşkın, kızgın,
“Hayat zamanlamadan ibarettir, Serhat.” Polis, aracın kapısını açtı ve şoför koltuğuna kuruldu. Sigarasının son dumanını ortağının sevmedigi biçimde aracın içine üfledi. Ortağı çamurlu ayakkabılarını, birkaç defa yere vurduktan sonra araca bindi. Dumanın kokusu daha kapı eşiğindeyken burnuna yaktı. “Mehmet sen, şu zıkkımın son fırtını yine mi içeri üfledin?” “Hayat zamanlamadan ibarettir diyorum sana Serhat.” “Ya
Gözlerimi açtığımda ıslak bir kaldırımın kenarında yattığımı fark ettim. Üşümüşüm. Gece aydınlanmaya yüz tutmuş, sabahın sisi sokağın iki yanındaki taş binaların arasında süzülüyordu. Doğrulmaya çalıştım, olmadı. Her tarafım tutulmuş. Dirseğimi koyup vücudumun en azından bir kısmını taşın ısırgan soğukluğundan korumaya çalıştım. O zaman fark ettim karşı kaldırımdaki adamı. O da benim gibi doğrulmaya çalışıyordu. Karşılıklı,
Tebelleş oldu başıma. Tebelleş dedim, bela değil, kara bela da değil. Sadece tebelleş oldu başıma, başıma; tam baş ucuma. Soydum elmayı soyar gibi dertlerimi ruhumdan. Ruhum üşüyor, titriyor. Evet evet, üşüyorum gerçekten. Kendini ısıtamayan sobanın ateşi cılız mı cılız. Beni de ısıtamıyor. Kar yok, ama ayaz var. Kar olmadan olan ayazlar kar gelecek dedirtiyor. Ama
Sağanak yağmurun koskoca şehri bile susturan uğultusuyla uyandım. Perdeleri kapatmayı da unutmuşum üstelik. Şeffaf tanecikler alacakaranlık kızıllığını itinayla odama yansıtıyor, bu arada cama çarpıp yok olan arkadaşlarının da yasını tutuyorlardı. Yağmur taneciklerine bunca anlam yüklemiş olmama şaşarak banyonun yolunu tuttum. Su buz gibiydi. Tabiatın her şeyi, istisnasız her şeyi bu denli sistematik bir sıralamayla insanlığa
Salına salına gelir hep sonradan gelen… Sigaramı yaktım, uzun zamandır içilmemiş duman ciğerlerime dağıldı. Başımda hafif bir dönme. Çakmağımı cebime sokuşturduktan sonra esaslı bir iki fırt daha çektim. Hızlı mı içtim yoksa? Kanımın çekildiğini hissediyorum, başımın dönmesi arttı iyice. Bu sigaralar da iyice çabuk bitiyor artık. İzmariti yanmaya yüz tutmuş sigaramı attım hafiften bir sinirle.
‘’Ağrıyan bir baş, gözyaşları ile ıslanmış gözler ve üzerine boylu boyunca uzanan yorgunluk… Uyandığında hissettiği her şey bundan ibaretti’’. Kapkaranlık odasında yastığını ıslatan sıcak damlaların sebebini düşünerek uyandı. Uyanmasıyla başına hücum eden zonklamaları kafasının içinde izinsiz yapılan bir protestoya benzetti. Başı fena haldeydi. Sanki firavunun kulağından giren sinek bu sefer ona musallat olmuştu hemen uyanmalı
İntihar Eden Vitrin Mankeni Read More »
Ellerim kan içinde, yüreğim soğuk. Ne oldu bilmiyorum. Ardımızdan bizi deryaya sürükleyen bu fırtına kim olduğumuzu çaldı. Ne ben ne kimse bilmiyor nerede olduğumuzu, nereye gittiğimizi, nereye varacağımızı… Bir sabah uyandığımızda kapı çalındı. Anam, kızlarım, karım korkuyla uyandılar. Yastığımın altında bir süredir yatan silahımı belime koyup kapıya yöneldim. Cihan savaşının içimize işlediği korku silahımızı yakında